Pierwsze miejsce studentów WBMIL w ogólnopolskim konkursie Symkaton 4.0

Studenci Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa kierunku mechatronika Konrad Kij, Hubert Janiec i Hubert Zając reprezentowali Politechnikę Rzeszowską w ogólnopolskim konkursie Symkaton 4.0, który odbył się na Wydziale Energetyki i Paliw AGH w Krakowie. Dzięki kreatywności i inżynierskiej wiedzy nasi reprezentanci zdobyli pierwsze miejsce, udowadniając, że połączenie teorii z praktyką daje znakomite efekty.
O konkursie
Tegoroczna edycja konkursu Symkaton 4.0 koncentrowała się na wyścigach łazików marsjańskich. Zadanie polegało na zbudowaniu i wykorzystaniu wszystkich klocków z zestawu LEGO® Education opartego na modelu łazika Perseverance. Kluczowym aspektem rywalizacji była konstrukcja samego pojazdu, ponieważ od jej masy, stabilności i oporów zależała efektywność jazdy.
Do finału zakwalifikowano osiem zespołów, które w ciągu 24 godzin musiały skonstruować łazik marsjański z udostępnionych elementów oraz zaprojektowaniu, wykonaniu i zamocowaniu napędu śmigłowego, który umożliwiłby jazdę po płaskiej powierzchni. Najważniejszym elementem było przygotowanie modelu numerycznego napędu śmigłowego w środowisku Ansys, a następnie wydrukowanie najlepszych rozwiązań na drukarkach 3D. Łaziki zostały poddane testom w trzech konkurencjach wyścigowych: sprincie, wyścigu długodystansowym oraz przejeździe do celu, gdzie liczyła się precyzja i innowacyjność konstrukcji.
Konstrukcja studentów PRz
Nasz zespół, analizując wymagania zadania, zdecydował się na użycie jedynie czterech z sześciu dostępnych kół, co pozwoliło znacząco zmniejszyć opory toczenia. Na przygotowanej w ten sposób lekkiej i stabilnej platformie zamontowano silnik napędzający śmigło oraz zestaw baterii. Drużyna miała do dyspozycji także drukarkę 3D, taśmę klejącą i gumki recepturki, które umożliwiły wzmocnienie i dopracowanie konstrukcji tak, aby była stabilna i pozwalała na precyzyjną jazdę po wyznaczonym torze. Centralnym elementem całej konkurencji i tym, co zdecydowało o wyniku rywalizacji było jednak opracowanie napędowego śmigła, które zespół poddał zaawansowanym symulacjom, aby uzyskać jak najwyższą efektywność.
Studenci wykorzystali parametryzację i automatyzację w procesie generowania modeli, a następnie przeprowadzili symulacje CFD w środowisku ANSYS, aby znaleźć optymalny kształt. W testach praktycznych ich rozwiązanie okazało się najskuteczniejsze – po obróbce finalne śmigło ważyło zaledwie 0,7 g i generowało 13,8 g ciągu, a potrafiło przemieścić konstrukcję o masie około 90 g.